Mayıs 2021, Kısa Öykü, Kafkaokur Dergisi
“Sessizliğin en derin olanı kar yağarken şakaklarından süzüldüğünde, korkmamalısın. İnsan kara bir lekeyi avuçlarında taşıyacak kadar uzun yaşar. Karla silsen gitmez, kalple avutsan gitmez. Dünyadaki en güzel manzaraya baksan gitmez. Bazen geceleri, gökyüzünün yeryüzünden daha güvenli olduğunu düşünüyordu. Duyduğumu üst üste dizilmiş bir takım kalıplar ve kalbi arasında dengeyi arıyordu. Hayatın her zaman dingin bir rüzgardan ibaret olmadığını düşündü ve ansızın kendi yolunu yürümek için yola koyuldu.”
2021 yılında yayınlanan öykü, dünyadaki ayrımcılığın en büyük numarasının bir insanın diğerlerinden farklı olduğunu anlatmaya çalışmadığını anlatıyor. Tam tersi, ayrımcılığın kendi topluluğunu beslemek için ayrımcılığı yarattığından bahsediyor. Özellikle ayrılığa uğradığını düşünen hikaye karakterinin gözünden okuduğumuz öykü, kendi yolculuğuna çıkmak için gün sayan genç bir kızın anlatıyor. Kendi olmaya çalışan genç bir kızın duygularını konu alan öykü, dinamik ve güncel anlatım diliyle duyarlı bir öykü.