Aralık 2020, Kısa Öykü, Kitap Eki Dergisi
“Yılın son günü yürümeye koyulan genç adamın önündeki yol bilmediği bir yerde bitiverdi. Işıkları yanan sahildeki son kafeyi görmüştü. Kendine bir sandalye buldu. Çalışanlardan sonra orayı terk edecek olması fikrini değiştirmemişti. Masası denize bakıyordu, yani dünyanın tam kalbine. O sırada yanına hayatta her zaman sabah güneşini izlemek yerine geceyi tercih eden bir adam yanaştı. Kendi kendine sinirle söyleniyordu. Ona birlikte satranç oynamayı teklif ettiğinde yılın son günüydü ve garsondan karınlarını ısıtmasını söyledi, bir oralet geldi, işte şahane! Oyuna başlamışlardı.”
Öykü, “Bilgiye Ulaşmak” yani “Freedom of Information” kavramını deneyim yoluyla hayattaki doğal ve masum gelişen bir rutinin içerisinde rastlayan iki insanın hikayesini anlatıyor. Tanımadığı bir insan ile birlikte oynadıkları oyun boyunca konuşmaları onları geliştirmektedir. Öykünün ana kahramanı, artık onu eski kişiliğinden ayıran masum bir tecrübe yaşamıştır. İki birbirinden farklı insanın barış içinde geçirdiği bir oyunu anlatıyor.